Leosz Janaczek zaliczany jest do klasyków czeskiej muzyki. Urodził się w dniu 3-go lipca roku 1854 w Hukwaldach przy Przyboże. W latach 1874 - 1875 Leosz Janaczek uczył się w szkole organowej w Pradze pod kierownictwem Franciszka Zdenka Skeherskiego, jako dwudziestojednoletni - w roku 1885 - zdał w Pradze z odznaczeniem egzamin ze śpiewu chóralnego, z gry na fortepianie oraz organach.

Po nieudanej próbie studiować na Konserwatorium muzyki w dawnym Piotrogrodzie ukończył wykształcenie krótkimi studiami na Konserwatorium w Lipsku i w Wiedniu w latach 1879 - 1880. W roku 1881 Janaczek powraca o Brna, najpierw jako dyrektor tutejszej szkoły organowej i równocześnie dyrygent Biesiady brnieńskiej, od roku 1919 jako profesor Konserwatorium w Pradze. Całe swoje życie był aktywny publicystycznie jako referent muzyczny i krytyk, wydał również obszerne teoretyczne spisy.

W swej twórczości wychodzi z folkloru morawskiego. Całe swoje życie powracał do kraju rodzinnego. Chociaż żył w Brnie, z którym był powiązany egzystencjonalnie, jego miejscem rodzinnym były Hukwaldy, gdzie sobie kupił domek. Leosz Janaczek podjął się kilku wypraw naukowych i kolekcjonerskich na obszar Wołoski. Mieszkał wtedy bardzo często u swojego starszego brata Karola Janaczka, który działał jako kierujący nauczyciel w Krasnej nad Beczwą.

Za zasługi całego życia o czeską muzykę został w roku 1925 mianowany honorowym doktorem Fakultetu Filozoficznego Uniwersytetu Masaryka w Brnie. W roku 1881 ożenił się ze Zdenką Schulzową (1865 - 1938). Wychowali syna Włodzimierza i córkę Olgę. Leosz Janaczek zmarł 12-go sierpnia 1928 w Ostrawie.